Ludzka ocena sytuacji bazuje przede wszystkim na wzroku, bo to właśnie system wzrokowy dominuje w naszym mózgu. Pies zaś w dużo mniejszym stopniu polega na tym, co widzi, gdyż wielu intensywnych bodźców dostarczają mu pozostałe systemy zmysłowe, przede wszystkim węch. Docierające do jego mózgu sygnały wzrokowe mają zatem tylko
Distichiasis u psa Dwurzędowość rzęs (distichiasis) to wada rozwojowa, charakteryzująca się występowaniem pojedynczych dodatkowych rzęs lub całego ich rzędu na brzegu powiekowym, od jego strony wewnętrznej. Wada ta została opisana u kilkudziesięciu ras, u: cocker spanieli, samoyedów, owczarków collie, mopsów, japońskich chinów, pekińczyków, seterów angielskich,maltańczyków. Przyczyny dwurzędowości rzęs u psaDwurzędowość rzęs objawyRozpoznaniePodwójny rząd rzęs u psa leczenieProfilaktykaRokowanie Przyczyny dwurzędowości rzęs u psa Przyczyna choroby nie jest dokładnie poznana, ale uznaje się ją za problem dziedziczny wśród niektórych ras psów. Podejrzewa się, że wada dziedziczy się autosomalnie dominująco, ale nie zostało to dotychczas potwierdzone. Dwurzędowość rzęs objawy Dodatkowe rzęsy mogą pojawić się zarówno wzdłuż górnego, jak i dolnego brzegu powiekowego. Wyrastają one często z ujść gruczołów Meiboma, które odpowiadają za wytwarzanie warstwy lipidowej, nawilżającej gałkę oczną. Ponieważ włosy te rosnąc, kierują się w stronę gałki ocznej, powodują mechaniczne drażnienie spojówki i rogówki. Jeśli rzęsy są małe i miękkie, mogą nie wywoływać praktycznie żadnych objawów klinicznych. Gdy jest ich więcej i są one twardsze, ich obecność nie pozostaje bez konsekwencji. Obserwujemy wówczas zaczerwienienie i zapalenie spojówek, zwiększony wypływ łez oraz kurcz powiek. Przy przewlekłym, intensywnym drażnieniu rogówki mogą się na niej utworzyć uszkodzenia, czyli wrzody. Często dochodzi również do hiperpigmentacji i neowskularyzacji tej powierzchni. Zwierzęta mogą odczuwać ból i świąd, co manifestuje się pocieraniem łapą chorego oka. Rozpoznanie Rozpoznanie opiera się na badaniu okulistycznym, podczas którego stwierdza się wyrastające w kierunku gałki ocznej dodatkowe rzęsy. Chore oko wybarwia się fluoresceiną w celu sprawdzenia ciągłości powierzchni rogówki oraz sprawdza się wydzielniczość łez przy użyciu testu paskowego Schirmera. Niektóre zwierzęta, ze względu na silny ból tej okolicy, nie pozwalają na manipulacje w obrębie oka, stąd wymagana może być ich sedacja. Podwójny rząd rzęs u psa leczenie Skuteczne leczenie dwurzędowości rzęs polega na ich usunięciu z wykorzystaniem technik wymrażania (krioepilacja) lub zastosowaniem impulsów elektrycznych (elektroepilacja), aczkolwiek schorzenie może mieć charakter nawrotowy. Wyrywanie dodatkowych rzęs za pomocą pęsety, skutkować będzie szybkim ich odrostem i jest stosowane tylko w przypadkach, gdy psa ze względów zdrowotnych nie można poddać znieczuleniu. Dodatkowo leczenia wymagają wszystkie powikłania, czyli zapalenie spojówek i wrzody rogówki. Profilaktyka Nie ma żadnej profilaktyki dwurzędowości rzęs. Zalecane jest nierozmnażanie psów ze stwierdzoną wadą, gdyż istnieje ryzyko jej przeniesienia na potomstwo. Rokowanie Rokowanie dla psów ze stwierdzonym distichiasis jest dobre. Usunięcie zabiegowe rzęs z reguły nie prowadzi do powikłań i nawrotów. Ważne jest przestrzeganie zaleceń lekarza weterynarii i okresowe badanie okulistyczne, w celu wczesnego wykrycia wszelkich nieprawidłowości. Nieleczone wrzody rogówki mogą prowadzić do perforacji gałki ocznej i poważnych konsekwencji. Powstałe znamiona barwnikowe i blizny po urazach pozostają na powierzchni rogówki do końca życia. Jakie jest rokowanie dla psów ze stwierdzonym distichiasis? Rokowanie jest dobre, a usunięcie zabiegowe rzęs z reguły nie prowadzi do powikłań i nawrotów. Jak leczy się dwurzędowość rzęs u psa? Leczenie dwurzędowości rzęs polega na ich usunięciu z wykorzystaniem wymrażania (krioepilacja) lub impulsów elektrycznych (elektroepilacja), Wykorzystane źródła >> Absolwentka UWM w Olsztynie z 2012 r. Specjalista weterynaryjnej diagnostyki laboratoryjnej. Doświadczenie internistyczne i chirurgiczne zdobywałam w olsztyńskich i bydgoskich przychodniach dla małych zwierząt. Aktualnie mieszkam i pracuję w Krakowie.
Dzięki tej więzi psy pamiętają swoją mamę poprzez zapach. Badania sugerują, że pies może pamiętać swoich rodziców do dwóch lat po separacji. Oto zwięzłe odkrycie oparte na wszystkich badaniach i studiach dotyczących zdolności psa do zapamiętywania matki, potomstwa i rodzeństwa. Czy psy rozpoznają rodziców i rodzeństwo? Badania sugerują, że […]
All Activity Home Ogólne Weterynaria Okulistyka Usunięcie dodatkowych rzęs u psa Reply to this topic Start new topic Recommended Posts Share Moja suczka miała podczas zabiegu sterylizacji, gdy była pod narkozą sprawdzane oczy, ponieważ ciągle jej łzawiły i okazało się, że przyczyną są dodatkowe rzęsy, które rosną po wewnętrznej części powieki i drażnią oczy powodując łzawienie. Problem polega na tym, że pan doktor (bardzo dobry specjalista) powiedział, że pomimo wycięcia tych rzęś wraz z cebulkami mogą one wielokrotnie odrastać. I tak niestety sie stało. Oczy znów łzawią i czeka nas ponowny zabieg, który też nie da gwarancji, że będzie to ostatni raz. Mam pytanie, czy ktoś z Was miał taki problem ze swoim psem? Jak wygląda zabieg na oczach, mam nadzieję, że nie jest to pełna narkoza, bo moja sunia pomimo narkozy wziewnej przy sterylizacji, długo po zabiegu źle się czuła, wymiotowała jeszcze 16 godzin po zabiegu i była dziwnie pobudzona, cały czas chodziła po mieszkaniu. Dlatego bardzo się boję wszelakich zabiegów u niej. Ale chyba nie mam innego wyjścia, bo oczy są cały czas mokre? Bardzo proszę o radę. Quote Link to comment Share on other sites 1 month later... Share Cześć!! Ja miałam styczność z tego rodzaju sytuacją, a dotyczyło to sznaucerki średniej, zabieg osuwania tych rzęs niestety wykonuje sie po narkoza,ale takim "głupim Jasiem" gdyż pies nie może sie poruszyć, usuwa sie je za pomocą elektrokoagulacji , tak jak ludziom włosy na nogach np :P , nie gwarantuje ten zabieg ze one nie odrosną, tak tez było w moim przypadku po 3 tyg znowu sie pokazały , ale już po drugim razie aż do dziś sie nie pojawiły. Zabieg może wykonać tylko specjalista od okulistyki we Wrocławiu jest to Dr. Kiełbowicz na ulicy Grunwaldzkiej na klinikach lub u siebie w gabinecie. cena jeśli pamiętam dobrze ale to było 2 lata temu około 150 zł :/ Lekarz poinformował mnie ze jeśli nie zostałyby one osunięte uszkadzają one oko. :( Quote Link to comment Share on other sites Author Share Dzięki za informację. Już usunęliśmy rzęsy po raz drugi, ale niestety znów odrosły. Może dlatego, że ta metoda elektrokoagulacji, o której piszesz jest dość inwazyjna i usuwaliśmy tradycyjnie tzn. wyrywając rzęsy z cebulkami. Sama nie wiem, czy decydować się na usuwanie po raz kolejny, bo przecież narkoza uszkadza serce, a z drugiej strony chodzi o to, by oczy nie zostały uszkodzone. Quote Link to comment Share on other sites Share [quote name='dorota1']Dzięki za informację. Już usunęliśmy rzęsy po raz drugi, ale niestety znów odrosły. Może dlatego, że ta metoda elektrokoagulacji, o której piszesz jest dość inwazyjna i usuwaliśmy tradycyjnie tzn. wyrywając rzęsy z cebulkami. Sama nie wiem, czy decydować się na usuwanie po raz kolejny, bo przecież narkoza uszkadza serce, a z drugiej strony chodzi o to, by oczy nie zostały uszkodzone.[/QUOTE] Usunięcie drugiego rzędu rzęs jest absolutnie konieczne. Ustawiczne draznienie gałki ocznej grozi zapaleniem rogówki a w konsekwencji slepotą. Wielu lekarzy wykonuje takie zabiegi ale moim zdaniem takie rzeczy powinien wykonywac [U]wyłącznie[/U] specjalista. W końcu my z chorobami oczu idziemy do okulisty a nie do lekarza od wszystkiego. Okulistów weterynarzy jest w Polsce tylko dwóch. Oprócz we Wrocławiu specjalizacje okulistyczną ma jeszcze dr. Garncarz w Warszawie. Zadzwon do któregos z nich i porozmawiaj o zabiegu U byłam i wiem ze tam narkoze podaje anestezjolog który dopasowuje jej rodzaj do konkretnego psa i asystuje cały czas podczas zabiegu. Można przypuszczać że podobną procedure stosuje dr Garncarz. Tu jest troche o narkozie i ryzyku z nią związanym. [url] Quote Link to comment Share on other sites Author Share A czy ktoś zna może weterynarza okulistę w Krakowie? Quote Link to comment Share on other sites Share [quote name='Eve-linka'] U byłam i wiem ze tam narkoze podaje anestezjolog który dopasowuje jej rodzaj do konkretnego psa i asystuje cały czas podczas zabiegu. Można przypuszczać że podobną procedure stosuje dr Garncarz. [/quote] Hmmm ja właśnie byłam u Kiełbowicza i nie było żadnego anestezjologa, on sam osobiście zapodał psu "głupiego Jasia" i kazał wyjść na zewnątrz i poczekać aż zadziała, miedzy czasie przyjmował innych pacjentów,może dlatego ze byłam w gabinecie który jest u niego w domu :P Quote Link to comment Share on other sites Share [quote name='dorota1']A czy ktoś zna może weterynarza okulistę w Krakowie?[/QUOTE] Nie ma w Krakowie takiego [quote name='Eve-linka'] [B] Okulistów weterynarzy jest w Polsce tylko dwóch.[/B] Oprócz we Wrocławiu specjalizacje okulistyczną ma jeszcze dr. Garncarz w Warszawie. [/QUOTE] [quote name='Angelka']Hmmm ja właśnie byłam u Kiełbowicza i nie było żadnego anestezjologa, on sam osobiście zapodał psu "głupiego Jasia" i kazał wyjść na zewnątrz i poczekać aż zadziała, miedzy czasie przyjmował innych pacjentów,może dlatego ze byłam w gabinecie który jest u niego w domu :P[/QUOTE] Ja też byłam w domu. Umówiona byłam na sobote mimo że normalnie w sobote lecznica była nieczynna. Pies miał stan zapalny rogówki i liczył sie kazdy dzień i anestezjolog przyszedł specjalnie dla nas. Po podaniu psu "głupiego jasia" (który zadziałał natychmiast) dr. Kielbowicz połozył go pod aparaturą, pokazał mi na monitorze zblizenie oka i dokładnie wyjasnił na czym ma polegać operacja. Dostałam tez wydrukowane zdjęcie oka przed zabiegiem. Potem do pracy przystąpił anestezjolog a ja wyszłam i po dwóch godzinach odebrałam psa. To było kilka lat temu. Mozliwe że teraz nie przychodzi lekarz z zewnątrz i np. żona zajmuje sie anestezjologią? Quote Link to comment Share on other sites Share Bardzo możliwe bo wtedy była właśnie jego zona w gabinecie :) Quote Link to comment Share on other sites 1 year later... Share Odgrzewam temat, bo mam ten sam problem. Rzęski po wewnętrznej stronie powiek zostały usunięte - pies źle zniósł narkozę, oczka trochę się paprały, ale w końcu zagoiły się i .... rzęski oczywiście odrosły - w dokładnie takiej samej ilości. Pies trochę dorósł od czasu zabiegu i teraz już nie drażnią oka tak bardzo / nie trze łapą i nie łzawi tak jak przedtem/ ale są bo widać je "gołym okiem" . Czy naprawdę muszę narażać psa na kolejną narkozę /w międzyczasie była jeszcze strylizacja/ skoro rzęsy odrastają i tak - nie mam zresztą pretensji, bo wet uprzedzał,że tak może być. Czy są jakieś inne mniej inwazyjne metody ? Zastosowana byłe elektrokoagulacja. Narazie dbam o higienę oka - przemywam przegotowaną wodą i od czasu do czasu zakraplam kropelki ze świetlikiem. Może jest ktoś, kto boryka się z takim samym problemem ? Quote Link to comment Share on other sites Share Ja mam inne doświadczenia. Suczka cocker spaniel amerykański - wada wykryta jako bardzo umiarkowana u dr Garncarza w Warszawie ale ja nie usuwałam. Suczce trochę łzawiły oczy ale raczej w suche wietrzne dni było to nasilone. Teraz po raz 4-y robiłam badanie kliniczne oczu i jest dużo mniej rzęsek na moje pytanie czy one mogą wypadać usłyszałam tak:p że czasem siezdarza że może zmniejszyć się ilość a co do pogorszenia wzroku to nie wiem czy mogą uszkodzić:shake: u niej oczka jak były zdrowe tak są :loveu: a w Warszawie oprócz dr Garncarza jest dr Bryła - ale my chodzimy do Garncarza Quote Link to comment Share on other sites Share To bardzo ciekawe co piszesz, i nie ukrywam bardzo pocieszające. Do tej pory spotykałam się jedynie z opiniami,że rzęski trzeba usunąć koniecznie, bo drażniąc oko uszkadzają rogówkę. Ja osobiście mam podobne doTwoich spostrzeżenia - oczy łzawią trochę bardziej kiedy pies biega dużo wśród traw i szaleje na otwartym terenie / wiatr, piasek/. Te rzęsy, które odrosły są znacznie słabsze i jakby słabiej "ukorzenione" - wczoraj lekko odsunełam górną powiekę psa i łatwo udało mi się dosłownie "wyjąć" dwie rzęski /oczywiście delikatnie / zaraz dostanę po uszach za majstrowanie psu przy oku:evil_lol:/ ale mamy już w tym wprawę i pies jest przyzwyczajony do zakraplania oczu i oglądania ich. Quote Link to comment Share on other sites Share Wiesz po spacerze najlepiej zakraplać sztuczne łzy a rano przemywać Optexem. Ewentualnie gdy mocno łazwią polecam zasypki, pudrowe - specjalne do tego celu pod oczy by nie robiły się rany na skórze;). Suka przez 4 lata nie ma uszkodzonej rogówki:loveu: więc nie sądzę by rzeczywiście to miało miejsce być może przy bardzo nasilonej wadzie ale polecam wtedy najpierw zrobić badanie kliniczne z certyfikatem - bo wet podpisuje się pod tym co stwierdza. Spotkałam się już naciąganiem na niepotrzebne zabiegi :mad: Quote Link to comment Share on other sites Share Czy mogłabyś podać mi bliższe informacje nt. zasypki - ew. nazwa i czy można kupić ją w aptece. Używałam Optexu, ale mam wrażenie, że jakiś składnik działa drażniąco na oko, bo było zaczerwienione - w naszym przypadku lepiej sprawdza się zwykła przegotowana woda i te wspomniane krople ze świetlikiem, ale ze sztucznych łez nie korzystałam i oczywiście spróbuję. Ja zdecydowałam się na zabieg, bo oko mocno łzawiło i pies nieustanie tarł je łapą - oczywiście nie mam żadnej gwarancji,że przyczyną nie był jakiś stan zapalny, a rzęski były tak przy okazji :lol: Bardzo się cieszę,że odpisałaś na mój post, bo marwiła mnie perpsektywa nieuchronności kolejnego zabiegu - no i utwierdziłąm się w przekonaniu,że moje spostrzeżenia nie są pozbawione sensu. Zasypka bardzo mnie zainteresowała, bo nikt mi jej nie polecał, a pod "gorszym" okiem zauważyłam jakby małą "łysą" plamkę bez sierści na brzegu dolnej powieki. Quote Link to comment Share on other sites Author Share Ja konsultowałam się z jeszcze innym wetem, który stwierdził, że jego zdaniem zabieg nie jest konieczny, bo wydzielina z oczu jest przejrzysta i wystarczy od czasu do czasu zastosować krople antybiotykowe, sunia wzrok ma bardzo dobry. Oczy przemywam jej Optexem i to wystarcza. Dobrze, że są jeszcze uczciwi lekarze, którzy nie naciagają na niepotrzebne zabiegi, bo jeden wet to chciał jej te rzęsy usuwać co miesiąc aż do skutku oczywiście pod narkozą.:mad: Quote Link to comment Share on other sites Share Dzięki dorota1 za Twój głos w sprawie rzęsek. Wydzielina z oczek jest u nas też, ale przypomina raczej "szare śpiochy", w każdym razie nic nie wskazuje na stan zapalny bakteryjny. Wydaje mi się,że poprostu staranna higiena oka i zakraplanie np. ja jestem z kropli ze świetlikiem /dostępne w aptece za ok. 8 zł/ pozwolą na utrzymanie oka w "dobrym stanie". Po co kolejny raz obciążać psa narkozą, poza tym zabieg elektrokoagulacji zostawił u Fugi nierówną powierzchnię brzegu powiek, szczególnie dolnych, a rzęski i tak odrosły. Quote Link to comment Share on other sites 6 months later... Share Odświeżam. Mojej tymczasowiczce Ricie łzawiło od początku lewe oczko. Nie było czerwone, ani nie było ropy, wiec zaczeliśmy przemywać oczko solą fizjologiczną. Było jakby lepiej, ale oczko nadal łzawi. Dzisiaj siostra zauważyła, ze ona ma na wewnętrznej stronie powieki włoski! Czy znacie dobrego okulistę w Szczecinie? (wiem, ze byl u nas w sobotę dr Garncarza, ale już po ptakach). Jak leczenie u Waszych psiaków? Można spróbować usuwać to samemu, czy każdorazowo potrzebna jest interwencja lekarza? [url] Quote Link to comment Share on other sites Share [quote name='LAZY']Odświeżam. Mojej tymczasowiczce Ricie łzawiło od początku lewe oczko. Nie było czerwone, ani nie było ropy, wiec zaczeliśmy przemywać oczko solą fizjologiczną. Było jakby lepiej, ale oczko nadal łzawi. Dzisiaj siostra zauważyła, ze ona ma na wewnętrznej stronie powieki włoski! Czy znacie dobrego okulistę w Szczecinie? (wiem, ze byl u nas w sobotę dr Garncarza, ale już po ptakach). Jak leczenie u Waszych psiaków? Można spróbować usuwać to samemu, czy każdorazowo potrzebna jest interwencja lekarza? [URL] Wet napewno powie,że nie usuwać samemu, bo odrosną i np. mnie sugerował,że nie ma innego wyjścia tylko moje doświadczenie jest takie,że po zabiegu też odrosły. U nas te rzęsy nie rosną pod powieką tylko na samym jej brzegu i tak jakby w stronę drugiej powieki tak,że prześlizgują się po rogówce. Quote Link to comment Share on other sites Share Dzisiaj sprawdziłam jak to dokładnie wygląda u Ritki. I one rosną na brzegu dolnej powieki tworząc taką jakby szczotkę która dotyka do gałki ocznej. Wybieramy się oczywiście do lekarza, żeby nam powiedział na ile to jej nie szkodzi, bo chyba przeszkadza skoro oczko łzawi...:( Quote Link to comment Share on other sites Share Dzisiaj sprawdziłam jak to dokładnie wygląda u Ritki. I one rosną na brzegu dolnej powieki tworząc taką jakby szczotkę która dotyka do gałki ocznej. Wybieramy się oczywiście do lekarza, żeby nam powiedział na ile to jej nie szkodzi, bo chyba przeszkadza skoro oczko łzawi...:( Quote Link to comment Share on other sites Author Share U mojej suczki te rzęsy widać tylko pod mikroskopem, miała je usuwane, tak jak pisłam wcześniej, dwa razy w sposó tradycyjny czyli wyrywane pęsetą. Po pierwszy zabiegu oczy przestały łzawić na tydzień, po drugim łzawiły cały czas. Dowiedziałam się od innego weta, że usuwanie pęsetą tylko szkodzi, bo te rzęsy robią się jeszcze mocniejsze i nigdy nie usunie się wszystkich. Jeżeli już decydować się na zabieg to tylko laserem u dr Kiełbowicza we Wrocławiu lub dr Garncarza w Warszawie. I też trzeba wykonać dwa zabiegi, które wystarczą na całe życie. Wszystkie inne zabiegi są bezcelowe. Ja już nie zdecydowałam się na ponowne usuwanie, przemywamy oczy nadal Optexem, a suni to łzawienie wcale nie przeszkadza i wzrok ma sokoli. No ale każdy przypadek jest indywidualny. Quote Link to comment Share on other sites Share Teraz już nie powinno stosować się tradycyjnego usuwania dodtkowych rzęs pensetą. Preferuje się kriodestrukcję. Ale nie można zagwarantować, że po zabiegu rzęsy nie odrosną. Zazwyczaj odrastaja...i tak w kółko. Moja buldożka cierpi na ektopię rzęs (rzęsy, które powinny być na dolnej powiece przemieściły się na wew stronę górnej powieki). Jednak rzęsy są na tyle małe, że nasz okulista zadecydował,ze lepiej tego nie ruszać,jeśli nie ma ciągłego łzotku i drażnienia rogówki. Co jakiś czas musimy tylko się pojawić na kontrolę, by sprawdzić, czy "felerne rzesy" nie przeszkadzają bulwie w poprawnym widzeniu :) Quote Link to comment Share on other sites Share Lazy. jeżeli wyraźmie przeszkadza to suni i trze oczko, to bezwzględnie trzeba przejść się do vet'a jednego, drugiego i wypośrodkować opinie. Obawiam się,że innego wyjścia nie ma. Quote Link to comment Share on other sites Join the conversation You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account. Popular Contributors Week Month Year All Time 1 2 3 4 5 Forum Statistics Total Topics 108k Total Posts 14m All Activity Home Ogólne Weterynaria Okulistyka Usunięcie dodatkowych rzęs u psa
19. Czy psy mają duszę? Ludzie i psy dzielą większość swoich genów oraz wiele fizjologii i zachowania. Bekoff widzi, że wspólne dziedzictwo sięga sfery duchowej. „Jeśli mamy dusze, nasze zwierzęta mają dusze. Jeśli mamy wolny wybór, to oni go mają – powiedział Bekoff. 20. Czy psie dusze idą do nieba? TAK 100% prawda…
Właściciele czworonogów, pragną dowiedzieć się, jakie są najczęstsze choroby oczu psa – rodzaje, objawy, jak sobie z nimi radzić? Przydatne informacje na ten temat znajdują się w poniższym tekście. Narząd wzroku to bardzo ważny zmysł, nie tylko u ludzi, ale również u psów. Wiele czworonogów, narażonych jest na różnego rodzaju schorzenia, dotyczące ich oczu, co może znacząco obniżać komfort ich życia. Choroby oczu u psa nieprawidłowo diagnozowane lub w ogóle nieleczone, mogą doprowadzić do częściowej lub całkowitej utraty wzroku. Dlatego też bardzo ważne znaczenie ma regularne badanie oczu i niebagatelizowanie takich objawów, jak przekrwienie, łzawienie, czy nagłe puchnięcie powiek. Choroby oczu u psa nie należą do rzadkości. Ich pierwszym symptomem może być pocieranie a także częste mrużenie lub nieustępujące zaczerwienienie oczu. Niektóre rasy mają szczególne predyspozycje do schorzeń, obejmujących narząd wzroku. Wynika to ze specyficznego układu ich czaszki, a także osadzenia w niej samego oka. Rasy takie, jak chihuahua, pekińczyk, shih tzu, jak również basset, mogą cierpieć na częstsze zapalenie i podrażnienie gruczołów łzowych lub zaczerwienienie spojówek. Leczenie chorób oczu w gabinecie weterynaryjnym, często polega nie tylko na stosowaniu wybranych farmaceutyków, ale także na wdrażaniu procedur zabiegowych, polegających na mechanicznym usuwaniu powstałego problemu lub konsekwencji przebytego urazu narządu wzroku. Do najczęstszych chorób narządu wzroku u psa, należą entropium a także ektropium. Zdarzają się one nie tylko u psów, ale również u kotów, nie tylko rasowych, ale i popularnych dachowców. W większości przypadków entropium i ektropium, wynikają z wad wrodzonych, które bardzo często pojawiają się u przedstawicieli niektórych ras psów. Niekiedy tego typu choroby oczu, powstają w wyniku urazu mechanicznego powieki, przewlekłego stanu zapalnego, czy skurczu, spowodowanego problemami o podłożu neurologicznym. Do najczęstszych chorób narządu wzroku u psa, należą entropium a także ektropium. Objawy choroby oczu psa Pierwszym objawem entropium lub ektropium jest: intensywne łzawienie, pocieranie pyskiem lub głową o dywan czy inne miękkie materiały, intensywne tarcie łapą w okolicach oczu, towarzyszy temu zapalenie rogówki lub intensywne przekrwienie spojówek, Najczęstsze choroby oczy u psa Entropium Entropium u psa polega na podwinięciu się jednej z powiek górnej lub dolnej, a w niektórych przypadkach obu. Podwinięcie następuje w stronę gałki ocznej, czyli do wewnątrz. Wywinięcie powieki dolnej jest znacznie częstsze niż górnej. Problem ten powoduje, że rzęsy i sierść nieustannie mają kontakt z powierzchnią oka, co doprowadza do podrażnienia i w konsekwencji przewlekłego stanu zapalnego. Obejmuje on, zarówno rogówkę, jak i spojówkę, a w przypadku zaniechania jakiegokolwiek leczenia, również głębsze struktury narządu wzroku. Oko zaczyna intensywnie łzawić, boleć, a pies traci zdolność prawidłowego widzenia. W wyniku entropium czworonóg próbuję za wszelką cenę odwinąć nieprawidłowo ukształtowaną powiek, poprzez mechaniczne drażnienie okolic narządu wzroku, przy pomocy swoich łap. Przyczyny Nieleczone entropium lub też niewłaściwa diagnoza, postawiona w gabinecie weterynaryjnym, może w konsekwencji doprowadzić do całkowitej utraty wzroku lub też bardzo poważnego uszkodzenia oka. Wywinięta powieka, powinna zostać natychmiast skorygowana. Zdaniem naukowców, zajmujących się genetyką i dziedziczeniem chorób przez czworonogi, entropium może być przenoszone genetycznie, szczególnie u tych szczeniąt, których przodkowie cierpieli na podobne dolegliwości. Entropium jest podstawową przeszkodą, uniemożliwiającą dalsze wystawianie psów czy rozmnażanie ich w hodowli. Wywinięta powieka, często występuje u zwierząt młodych, choć dotyczy także osobników dorosłych i tych w nieco starszym wieku. Czasami zdarza się, że jest to schorzenie nabyte, wynikające z wcześniej doznanego, poważnego urazu oka. Wywinięta powieka, powinna zostać natychmiast skorygowana. Jakie rasy są w szczególności narażone na choroby oczu? Rasy, u których najczęściej występuje entropium, to buldog angielski, labrador, retriever, dog niemiecki, ogar polski, seter irlandzki, bernardyn, bullmastiff, rottweiler i chow chow. Oprócz tego na wywinięcie powieki cierpią także przedstawiciele rasy Shar Pei i golden retriever. Entropium może zdarzyć się także u psów wielorasowych. Ta wada genetyczna nierzadko przekazywana jest przez suki, których rodzice byli spokrewnieni z wyżej wymienionymi psimi rasami, będącymi przedstawicielami raz narażonych na tego typu dolegliwość. W przypadku mieszańców, diagnoza i postępowanie lecznicze, odbywają się w taki sam sposób, jak u psów rasowych. Jak leczyć choroby oczu u psa? Schorzenie to można bardzo łatwo wykryć we wczesnym stadium rozwoju zwierzęcia. Szczególnie w drugim i trzecim miesiącu jego życia. Wówczas istnieje bardzo duża szansa na całkowite wyleczenie tej wady, bez potrzeby stosowania zabiegów chirurgicznych. Dzieje się tak z powodu tego, że głowa szczeniaka nadal jest w fazie wzrostu, dlatego też pies dostaje wyłącznie wsparcie farmakologiczne. Pozwala to powrócić powiece do swojego normalnego ułożenia, bez potrzeby korzystania z zabiegów operacyjnych. W przypadku psów starszych i w podeszłym wieku, entropium wymaga przeprowadzenia niekiedy dość skomplikowanego leczenia chirurgicznego. Lekarz weterynarii stosuje mechaniczne metody przywracania prawidłowej pozycji powieki. Rekonwalescencja po zabiegu, może trwać od kilku dni do nawet kilku miesięcy. Wszystko zależy od stanu zdrowia danego pupila. Tego typu choroby oczu u psa, nie mogą być leczone chirurgicznie, gdy cierpi on na poważne schorzenia kardiologiczne i neurologiczne, uniemożliwiające podanie mu narkozy. W przypadku, gdy stan zdrowia nie pozwala na przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego, pomocne w leczeniu entropium, mogą być podawane psu medykamenty i ciągła kontrola narządu wzroku. Jak leczyć choroby oczu u psa? Ektropium Objawy Choroby oczu u psa, mogą dotyczyć także problemów, związanych z zawijaniem się dolnej powieki na zewnątrz od oka. Przypadłość ta nosi nazwę ektropium. Jej charakterystyczne objawy są zauważalne niemal od razu, od czasu pojawienia się tych problemów z narządem wzroku. Pies ma wyraźnie odsłonięte dolne powieki w taki sposób, że zauważyć można charakterystyczne zagłębienie. Odsłonięty narząd wzroku u psa, uwidacznia powiekę i spojówkę. Wolna przestrzeń, która powstaje pomiędzy tymi elementami budowy narządu wzroku, powoduje, że zaczyna gromadzić się w niej kurz, pyłki, a także inne zanieczyszczenia. Powodują one stopniowe podrażnienie delikatnej struktury oka, doprowadzając do stanów zapalnych i intensywnego przekrwienia spojówek. Ektropium często wiąże się z nadmierną produkcją łez. Przypadłość ta nie ma nic wspólnego z żadnymi dolegliwościami bólowymi, odczuwanymi przez psa. Jednakże zaniechanie jakiegokolwiek leczenia może być przyczyną licznych, nawet bardzo poważnych powikłań. Jakie rasy są w szczególności narażone na choroby oczu? Ektropium bardzo często występuje u psów rasowych z charakterystyczną budowa oka, głównie u wyżłów weimarskich, amstaffów, bokserów, spanieli i mastifów, a także innych psów, zaliczanych do kategorii molosowatych. Nadmiernie przekrwione oczy i pojawiające się załzawienie oczu, jest często symptomem poważnej choroby. Ektropium również może ujawnić się u mieszańców, chodź przypadłość ta wynika przede wszystkim z ukształtowania powiek i woreczka łzowego. Właściciele pupili, którzy zauważyli jakieś problemy ze wzrokiem u swojego psa, powinni jak najszybciej udać się do gabinetu weterynaryjnego, w celu oceny, jakie konkretnie schorzenie, dotyczy posiadanego przez nich czworonoga. Jak leczyć choroby oczu u psa? Ektropium wykryte w bardzo wczesnym wieku nie powoduje żadnych powikłań i nie wpływa też na kondycję oraz samopoczucie danego psa. W przypadku zwierząt dorosłych i starszych, nieleczone ektropium i entropium, powodują trudne do samodzielnego leczenia stany zapalne, przekształcające się w przewlekłe. Wiążą się one z pogorszeniem zdolności widzenia, nadmiernym łzawieniem i tendencją do szybkiego podrażnienia spojówek. Zaczerwienione i przekrwione oczy, są bardzo wrażliwe na niektóre bodźce. Jakie rasy są w szczególności narażone na choroby oczu? Wymienione wyżej choroby oczu psa, mogą negatywnie wpływać na jego zdolność percepcji, a także powodować dolegliwości bólowe, wymagające podawania mu specjalnie dobranych medykamentów. W przypadku pojawienia się jakichkolwiek dolegliwości, nie należy podejmować prób samodzielnego leczenia pupila w domu. Choroby oczu u psa, wymagają interwencji lekarza weterynarii, ponieważ tylko ten specjalista jest w stanie postawić prawidłową diagnozę i wdrożyć specjalistyczne leczenie. Tylko wówczas jest szansa na to, że pupil pozbędzie się problemów z narządem wzroku i odzyska utracone zdrowie.
Psy. 8 października, 2023. 8 października, 2023 przez Bronisław Kalinowski. Można powiedzieć, że psy wiele “wybaczają”, nie robią wyrzutów właścicielom za minione błędy. Po prostu dostosowują się do nowej sytuacji. Natomiast poczucie winy czy wyrzuty sumienia to negatywne emocje. A im więcej negatywnych emocji w relacji, tym
Maltańczyk jest jedną z najstarszych ras psów, zaraz obok samojeda, basenji czy shih tzu. Jego historia sięga starożytności, a pierwsze, oficjalne wzmianki są już z IX w. Urzekły one wszystkie warstwy społeczne. Ludziom w osadach te psy pomagały w zwalczaniu myszy i innych małych gryzoni, arystokracji służyły jako towarzystwo i ocieplacze do rąk, a artystów inspirowały do tworzenia. Maltańczyki występują na wielu obrazach, rzeźbach, a nawet są podmiotami w wierszach. Czym te urocze, białe pieski podbiły serca ludzi? Aktualnie maltańczyki wiodą prym jako psy do towarzystwa. W Polsce pojawiły się już w okolicach 1320 roku, jednak rozkwit rasy nastąpił w okresie międzywojennym. II Wojna Światowa znacząco osłabiła i zdziesiątkowała populację maltańczyków, natomiast po jej zakończeniu rozpoczęto ponowne wzmacnianie rasy i od tamtej pory nie ma ona sobie równych. Jak wyglądają maltańczyki? Wzorzec rasy Niewielkie, białe i puszyste psy należą do sekcji biszonów we wzorcu z FCI. Samce są nieznacznie większe i cięższe od samic. Ogólnie waga maltańczyka powinna mieścić się w przedziale 2 – 4 kg, natomiast wysokość w kłębie (najwyższy punkt tułowia psa, mniej więcej nasada szyi, na wysokości łopatek) to od 20 do 25 cm. Charakterystyczne dla tej rasy są czarne, idealnie okrągłe, duże oczy, które na tle białej sierści wyglądają jak węgielki. Nos, wargi, powieki i poduszki łap również są czarne. Takie połączenie nadaje maltańczykom niezwykle uroczy i słodki wygląd. Ich kufa jest średniej do małej długości. Uszy lekko uniesione, trójkątne. Głowa jest raczej szeroka, a szyja długa. Sylwetka maltanów wpisana jest w prostokąt, grzbiet prosty i długi, zakończony wysoko osadzonym, zagiętym ogonem. Chód bardzo płynny, lekki. Psy te są już na tyle małą rasą, że niebezpieczne jest jeszcze ich miniaturyzowanie. Tzw. miniaturka maltańczyka może cierpieć na wiele poważnych chorób. Masa ciała oraz wzrost maltańczyków powinien mieścić się w granicach wyznaczonych przez wzorzec. Szata maltańczyków jest ich wizytówką – gęsta, długa i biała. Dodatkowo, dopuszczalny jest jedynie lekki odcień kości słoniowej. Wszystkie inne zabarwienia czy znaczenia dyskwalifikują psa z rasy. Na brwiach włosy tworzą piękne kłosy, wyglądające niczym rzęsy i dodające uroku psu. Okrywa włosowa psów tej rasy powinna być lśniąca, jedwabista i gładka w dotyku. Dosyć gęsta i ciężka. Nie dopuszczany jest włos kręcony, kędzierzawy czy lokowany. Jedynie na łapach w okresie szczenięcym możliwy jest włos lekko kędzierzawy. Pies maltańczyk - pielęgnacja i fryzury Sierść maltańczyków wymaga regularnej pielęgnacji. Brak włosów puchowych sprawia, że te psy bardzo mało linieją, ale jednocześnie taka struktura okrywy włosowej ma silne tendencje do kołtunienia i do zbierania wszystkiego dookoła w czasie spacerów. Co najmniej raz w miesiącu, a często i co dwa tygodnie, należy maltańczyki kąpać. Zaleca się szampony do skóry delikatnej, a sierści białej. Dobrym pomysłem są także szampony nawilżające. Przed każdą kąpielą należy psa dokładnie wyczesać. Nakładanie szamponu i wmasowywanie go powinno być wykonywać delikatnie, ruchami do dołu, aby nie skołtunić mokrej sierści. Suszenie najlepiej rozpocząć ręcznikiem, a następnie suszarką i jednocześnie czesać włosy. Opiekun maltańczyka musi przygotować się na codzienne sesje czesania psa. W tym celu najlepiej przyzwyczajać psa od małego. Zaleca się używanie grzebienia metalowego o wąskim rozstawie ząbków, ewentualnie po rozczesaniu - pudlówki. Można zaopatrzyć się w nożyczki dobrej jakości w celu strzyżenia i podcinania sierści. Akcesoria i kosmetyki do pielęgnacji maltańczyków Sierść maltańczyków można podcinać lub ścinać, bez obawy o niewłaściwe późniejsze odrastanie. Jednak wybierając się już do groomera warto wypróbować nowe fryzury dla swojego pupila - dłuższe włosy na uszach czy kufie lub odwrotnie - kufa przycięta na okrągło. Na głowie można zebrać kucyk. Włosy na grzbicie mogą tworzyć piękną suknię lub być przycięte na sportowo. Pamiętać należy o okresie letnim, kiedy to za krótkie ogolenie psa może skutkować poparzeniami słonecznymi lub udarem. Do codziennych obowiązków opiekuna będzie należało również przemywanie oczu. Co pewien czas należy podcinać pazury psa, a także wyrywać włosy z uszu. Te niewielkie pieski lubią być rozpieszczane. Posłanie dla psa maltańczyka powinno być miękkie, puchate, ale dosyć niskie, aby pies mógł bez problemu do niego wejść. Legowisko dla maltańczyka najlepiej ustawić je na widoku, bo te psy uwielbiają być blisko ludzi, nawet podczas spania. Zdrowie maltańczyków Rasa ta uchodzi za wyjątkowo zdrowotną i długowieczną. Odpowiednio pielęgnowane dożywają 20 lat w zdrowiu i witalności. Nie mają szczególnych tendencji do chorób genetycznych. Należy jednak uważać na ich masę ciała, gdyż są to łakomczuchy. Dobrze dobrana karma pozwoli na zachowanie zdrowia i ładnej sylwetki psa. Podstawą jest wysokiej jakości, łatwostrawny pokarm, bazujący na mięsie. Bardzo ważne jest zbilansowanie, również pod kątem witamin i kwasów Omega, które poprawią wygląd i stan sierści. Należy mieć na uwadze, że są to delikatne psy, u których mogą rozwijać się alergie pokarmowe. Dlatego, aby temu zapobiec zaleca się od szczenięctwa podawać pełnowartościowe karmy. Nie wolno podawać psom ludzkiego jedzenia, może ono doprowadzić jedynie do tycia, problemów gastrycznych, a nawet poważniejszych schorzeń. Odpowiednie żywienie i nie przekarmianie psa pozwoli również na zachowanie w zdrowiu jego układu kostno-szkieletowego, w szczególności stawów. Jako psy ras małych, są one narażone na wypadanie rzepki. W młodym wieku należy oszczędzać psa i nie fundować mu zbyt dużego wysiłku fizycznego, gdyż może to zwiększyć możliwość problemów ze stawami. Typową dla maltańczyków przypadłością są tzw. zacieki lub przebarwienia w okolicy oczu i ust. Przy oczach może to być spowodowane niedrożnością kanalików łzowych, podrażnianiem spojówek przez dotykające włosy lub zapaleniami spojówek. Dodatkowo, dosyć szybko pojawia się kamień nazębny u psów tej rasy, więc obowiązkowa jest pielęgnacja i higiena uzębienia od najmłodszych lat. Maltańczyk - cena Powyższe inforamcje o zdrowiu maltańczyków dotyczą jednak psów z legalnej, dobrej hodowli. Tylko one gwarantują długie i szczęśliwe życie psa. Należy się wystrzegać pseudohodowli czy niepewnych źródeł. Cena maltańczyka z rodowodem, w zależności od wielkości, doświadczenia oraz prestiżu hodowli, może wynosić od 1 500 zł do nawet 3 000 zł za psa nakolankowego. Cena maltańczyka kupionego z myślą o założeniu hodowli to koszt kolosalnie większy. Przed kupnem psa należy odwiedzić hodowlę, zwrócić uwagę na rodziców wybranego szczeniaka oraz na cały miot szczeniąt. Hodowca powinien bez problemu opowiedzieć o całej psiej rodzinie i w razie potrzeby pokazać wyniki niezbędnych badań. Zdarza się, że hodowle szukają dobrego domu dla swoich rasowych piesków, które już np. nie będą praktykowały w hodowli. Wiele ludzi również wystawia ogłoszenia "maltańczyk za darmo", z różnych życiowych powodów. Maltańczyk - usposobienie, charakter Wesoły, towarzyski, uwielbiający kontakt z człowiekiem. Taki jest pies maltańczyk. Odnajdą się one wszędzie, byle by być ze swoim opiekunem. Z tego względu nie są polecane dla osób, których często nie ma w domu. Długotrwały i regularny brak towarzystwa bardzo źle wpływa na psy tej rasy, mogą popaść w depresję i lęk separacyjny. Wbrew pozorom są to psy delikatne i wrażliwe. Samo podniesienie na nie głosu jest karą, którą doskonale rozumieją. Częste przebywanie z opiekunami nie oznacza jedynie siedzenia na kanapie. Maltańczyki lubią zabawy i treningi. Mogą brać udział w psich sportach – cechują się dobrą kondycją i szybko się uczą. To psy pojętne, ale trzeba od małego wpajać im pewne zasady. Jako małe, sprytne psy, mogą szybko wykorzystać każdą nieuwagę opiekuna. W stosunku do obcych są nieśmiałe i raczej nieufne. Gości przywitają szczekaniem, ale szybko się dają przekupić, np przysmakami dla psa. Bardzo ważna jest socjalizacja maltańczyków już od wieku szczenięcego, pozwoli to na przyzwyczajenie psa i zaznajomienie go z różnymi sytuacjami. Takie małe pieski, z uwagi na ich dobro, nie są polecane do rodzin z bardzo małymi dziećmi. Mogą one niechcący zrobić małym psom poważną krzywdę. Również podczas zabaw z większymi psami należy uważać, aby nie zaszło za daleko. Psy rasy maltańczyk chętnie się przytulają, leżą na kolanach i śpią wraz z opiekunami. Dobrze wychowany i zsocjalizowany pies jest wspaniałym przyjacielem i towarzyszem we wszystkich codziennych czynnościach na długie lata. O tym jak wybrać najlepsze imię dla suczki maltańczyka pisaliśmy we wcześniejszych tekstach. Ciekawostki o maltańczykach: W grobowcu faraona Ramzesa II odnaleziono rzeźby maltańczyków Już w IX w. Artystoteles wspomina maltańczyki w stworzonym przez siebie spisie psów Maltańczyki do Wielkiej Brytanii dotarły w I w. Wbrew pozorom nazwa rasy nie ma związku z Maltą, a z portami, pierwszy człon nazwy wywodzi się od semickiego „malat”, czyli portu, zatoki Maltańczyki były ulubieńcami królowej Francji Marii Antoniny, brytyjskiej królowej Wiktorii, cesarzowej Józefiny Bonaparte Sprawdź imiona dla maltańczyka Karolina Łuszczyk
Istnieje wiele teorii dotyczących zjawisk paranormalnych, a jedną z najpopularniejszych jest ta, że psy widzą duchy. Teoria ta opiera się na tym, że mają one znacznie lepszy zmysł węchu niż ludzie, a także wyższy zakres słyszalności. To połączenie wyostrzonych zmysłów sprawia, że psy mogą wykryć rzeczy, których my nie
Jest coś relaksującego w zobaczeniu swojego pupila rozciągniętego obok Ciebie podczas snu. To jeden z najlepszych momentów w ciągu dnia dla wielu osób. właściciele psów i ich psy. Niektórzy właściciele mogą być nieco zaniepokojeni, gdy zauważą, że ich pies śpi z otwartymi oczami. Jednak może to nie być nic, o co trzeba się martwić, więc oto, co musisz wiedzieć, gdy widzisz psa śpiącego z otwartymi oczami Oczy są ważne Oczy i dobre widzenie są ważne zarówno dla ludzi, jak i dla psów. W przeszłości, dla psów, posiadanie dobrego wzroku było różnicą między byciem ofiarą, a byciem drapieżnikiem. Ponieważ oczy są tak ważne, ewolucja opracowała sposoby ich ochrony. Mamy powieki, rzęsy i odruch mrugania. Powieka chroni oko przed ciałami obcymi, ale rzęsy również utrzymują mniejsze kawałki kurzu i gruzu z dala od oka. Mrugamy, aby zapobiec wysychaniu oka. Wszystkie te środki ochronne zostały opracowane w celu ochrony jednego z najważniejszych aspektów, jakie posiadamy – naszego wzroku. Jeśli spojrzysz na powieki swojego psa, możesz zauważyć, że tak naprawdę ma ich trzy. Psy mają trzecią powiekę w kąciku oka, zwaną błoną nyktyczną. Jest to różowawa błona, która pokrywa oko, gdy pies śpi, i utrzymuje gałkę oczną w stanie wilgotnym. Ma również funkcję wtórną, ponieważ wyciera wszelkie zanieczyszczenia z gałki ocznej. Ludzie mają coś w rodzaju błony nictitating, ale jak to nie jest ewolucyjna konieczność, są to teraz małe zgrubienia w wewnętrznym kąciku oka. Jednym z możliwych wyjaśnień, dlaczego ludzie nie potrzebowali już trzeciej powieki, jest to, że mamy palce i możemy wycierać zanieczyszczenia z naszych oczu. Psy nie mogą tego zrobić, więc zachowały membranę. Ta membrana jest całkowicie pasywna i nie może być kontrolowana, w przeciwieństwie do innych struktur w ciele psa. Nie jest połączona z żadnymi mięśniami, a nachodzi na gałkę oczną tylko wtedy, gdy pozostałe powieki są zamknięte, a gałka oczna schowała się do oczodołu. Kiedy się obudzi, schowa się z powrotem do wewnętrznego kącika oka. Często, gdy ludzie myślą, że ich pies śpi z otwartymi oczami, to co tak naprawdę widzą to jego trzecia powieka. Nie jest to zazwyczaj nic, czym należy się martwić, tak długo, jak membrana cofa się z powrotem do pozycji przebudzonej. Jeśli tego nie zrobi, należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem weterynarii, ponieważ może to być spowodowane urazem oka, bólem lub uszkodzeniem nerwu. Dreaming Czasami zdarza się, że Twój pies ma otwarte oczy, jeśli śni. Możesz zauważyć lekkie drganie jego nóg, a jego oczy mogą być tylko trochę otwarte. Dzieje się tak dlatego, że sen występuje wtedy, gdy pies jest w głębokim stanie snu, co w warunkach naturalnych uczyniłoby go podatnym na ataki innych zwierząt. Wydaje się prawdopodobne, że psy rozwinęły zdolność do lekkiego otwierania oczu i uświadamiania sobie otoczenia podczas snu. Wydaje się, że jest to cecha ewolucyjna, która powoli odchodzi w zapomnienie, ponieważ nie każdy pies potrafi to robić. Wydaje się prawdopodobne, że ponieważ psy są teraz udomowione, nie jest to konieczność ewolucyjna, więc nie poświęca się tyle energii na zachowanie tej umiejętności. Napady Innym możliwym wytłumaczeniem tego, dlaczego widzisz otwarte oczy psa podczas snu jest to, że ma on napad. Istnieje kilka dużych różnic pomiędzy zachowaniem we śnie, a tym co dzieje się podczas napadu. Jeśli twój pies śni Wtedy, gdy jego oczy mogą być trochę otwarte, jego twarz będzie zrelaksowana i będzie wyglądał spokojnie. Jeśli ma napad, wtedy możesz być w stanie zobaczyć napięcie, lub może być nawet zatrzaskując szczękę. Możesz zobaczyć jego silne konwulsje, a on może całkowicie otworzyć oczy i patrzeć bez wyrazu. Może on jęczeć, wyć lub wydawać odgłosy niepokoju. Jednym z najprostszych i najszybszych sposobów, aby stwierdzić, czy pies po prostu śni, jest ciche zawołanie jego imienia. Śniący pies powinien szybko się obudzić, a następnie wrócić do normalnego snu. Jeśli ma atak, to nie zareaguje w ogóle, gdy zawołasz jego imię. Niewiele możesz zrobić, gdy Twój pies ma atak. pies ma atak W związku z tym, że pies ma drgawki, nie możesz nic zrobić, poza upewnieniem się, że jest mu wygodnie i bezpiecznie. Co robić, gdy pies ma atak? Jak już powiedzieliśmy, bardzo niewiele możesz zrobić, gdy twój pies ma napad, ale to nie znaczy, że nic nie możesz zrobić. Czysto, bezpiecznie i wygodnie Kiedy zauważysz, że Twój pies się dopasowuje, pierwszą rzeczą, którą musisz zrobić jest upewnienie się, że Twój pies jest bezpieczny. Wyczyść wszystkie potencjalne zagrożenia z jego otoczenia. Jeśli możesz to zrobić bezpiecznie, delikatnie przenieś go na podłogę. Jeśli leży na kanapie lub łóżku, może spaść z niego w środku napadu, raniąc się jeszcze bardziej. Zachowaj spokój To może być najważniejsza rzecz, jaką możesz zrobić, kiedy Twój pies ma atak. Musisz zachować spokój. Być może nie będziesz w stanie pogłaskać psa, zwłaszcza jeśli jego szczęki kłapią, ale możesz mówić do niego łagodnym, uspokajającym głosem. Potem Po napadzie pies będzie prawdopodobnie bardzo zdezorientowany i zdezorientowany. Mów do niego spokojnie i daj mu czas na ponowne zorientowanie się w sytuacji. Zazwyczaj nie jest dobrym pomysłem oferowanie mu czegokolwiek do jedzenia lub picia, dopóki nie porozmawiasz z lekarzem weterynarii. Często przyczyna, dla której pies śpi z otwartymi oczami jest zupełnie nieszkodliwa i nie ma się czym martwić. Jednak czasami, te znaki mogą być z zaburzeniami napadów. Jeśli jest coś, co sprawia, że czujesz się zaniepokojony, możesz poprosić lekarza weterynarii, aby zbadać psa, i umieścić swój umysł w spokoju. Źródła: Dr. Jerry Klein. Dlaczego psy śpią z jednym okiem? Amerykański Związek Kynologiczny Sarah Jeter, Dlaczego psy śpią z jednym okiem otwartym , Wag
Shih tzu. Shih tzu to niezwykłe psy z włosami. Wyróżniają się wyjątkową bystrością i lojalnością – są oddane swojej właścicielom, co widać, chociażby poprzez częste przytulanie się do nich czy też chęć zabawy z domownikami. Są niewielkie – osiągają wagę w przedziale 4-8 g i żyją od 12 do nawet 17 lat.
aktualizacja dnia 18:58 Przyczyny zapalenia spojówek u psa Podobnie jak u ludzi, zapalenie spojówek u psa określa się jako problem okulistyczny o zróżnicowanej etiologii. Oznacza to, że może je wywoływać wiele różnych, niepowiązanych ze sobą czynników, ale objawy zawsze będą podobne. Jakie więc mogą być przyczyny zapalenia spojówek u psa? Szczególnie często schorzenie to rozwija się u psów cierpiących na choroby o podłożu alergicznym, takie jak atopowe zapalenie skóry czy alergia kontaktowa. Wówczas ogólnoustrojowa reakcja alergiczna zachodzi na spojówce i daje objawy zapalenia. Przyczyną zapalenia spojówek może być też szereg innych chorób układowych o charakterze zakaźnym (bakteryjnym, grzybiczym lub wirusowym), jak choćby dość powszechna nosówka czy chlamydofiloza. Mówimy wtedy o infekcyjnym zapaleniu spojówek. W wielu przypadkach zapalenie spojówek u psa spowodowane jest jednak przez czynniki nieinfekcyjne. Bywa, że skłonność do tej choroby związana jest z wadami natury anatomicznej: może to być np. podwinięcie powiek do spojówki (tzw. entropium) lub od spojówki (ektropium). Stan zapalny mogą też powodować anatomiczne anomalie związane z ułożeniem rzęs, takie jak nieprawidłowe ułożenie rzęs (triachiasis), rzęsy ekotopowe (wystające przez spojówkę powiekową w kierunku rogówki) czy dwurzędowość rzęs. W tym ostatnim przypadku u zwierzęcia występuje wówczas dodatkowy rząd rzęs, który mechanicznie drażni rogówkę i spojówkę. To oczywiście nie koniec możliwych przyczyn. Zdarza się, że do stanu zapalnego spojówki prowadzą urazy mechaniczne, takie jak drobne zadrapania czy uderzenie łapką w okolicy gałki ocznej przez innego psa podczas zabawy. Zapalenie spojówek u psa może także być wynikiem: niedrożności kanalików łzowych i zaburzenia w produkcji filmu łzowego, nadmiernej ekspozycji na światło słoneczne, podrażnienia przez substancje chemiczne, nadwrażliwości na leki stosowane w leczeniu chorób ogólnoustrojowych, obecności ciała obcego w oku (np. ziarnko piasku czy drobinki kurzu). Na zapalenie spojówek narażeni są przede wszystkim przedstawiciele ras o krótkich kufach, takich jak shih tzu, pekińczyki, buldogi czy boksery. Wynika to z faktu, że z ich fałdów nosowych wyrastają włosy stale drażniące rogówkę i spojówkę, co często powoduje stan zapalny. Objawy zapalenia spojówek Niezależnie od przyczyny zapalenie spojówek u psa charakteryzuje się ono zestawem objawów klinicznych, które powinny zaniepokoić właściciela czworonoga: nadmierny wyciek z oczu psa; zaczerwienione i przekrwione oczy; opuchlizna; mrużenie oczu. Pierwszym i dość łatwym do zaobserwowania symptomem jest nadmierny wyciek z oczu psa – najpierw będą to zapewne po prostu łzy, które z czasem zamienią się w śluz lub w ropę. Taka wydzielina często gromadzi się pod powieką i przypomina coś, co zwykliśmy nazywać „porannymi śpiochami” (a co jest po prostu wynikiem samooczyszczania się gałki ocznej). Wysięki i wycieki z chorego oka będą sklejać włosy w okolicy oka i nadawać im brudnego wyglądu. Rozwijający się stan zapalny będzie następnie prowadził do zaczerwienienia i przekrwienia oczu w wyniku powiększenia się naczyń krwionośnych znajdujących się w obrębie spojówki – to tzw. „zespół czerwonego oka”. Prawdopodobnie wystąpi także opuchlizna błony śluzowej. Nietrudno się domyślić, że wszystkie te zmiany w obrębie spojówki będą dla zwierzęcia bolesne. Żeby pozbyć się uczucia dyskomfortu, pies będzie coraz częściej pocierał przednią łapką okolicę chorego oka lub ocierał się całą głową o różne przedmioty, by sobie ulżyć i poinformować właściciela, że coś jest nie tak. Niestety w ten sposób będzie tylko dodatkowo pogłębiał stan zapalny, zanieczyszczając oko. Często można też zaobserwować, że zwierzę nadmiernie mruży oczy. Warto zdawać sobie sprawę, że wiele z wymienionych objawów może wiązać się z innymi chorobami okulistycznymi, nie tylko z zapaleniem spojówek u psa. By odpowiednio zdiagnozować problem i wdrożyć odpowiednie, skuteczne leczenie, konieczna jest wizyta u lekarza weterynarii. Leczenie zapalenia spojówek Ze względu na dość szeroki zakres możliwych przyczyn tego schorzenia nie istnieje jeden skuteczny sposób leczenia zapalenia spojówek u psa, który zawsze przyniesie pożądane efekty. Jeśli przyczyny mają charakter alergiczny i wiążą się np. z atopowym zapaleniem skóry, konieczne będą dalsze badania diagnostyczne i wdrożenie odpowiedniego leczenia objawowego (najczęściej podaje się glikokortykosteroidy). Jeśli zapalenie spojówek u psa wynika z wad anatomicznych oka, nie można liczyć na pełne wyleczenie pacjenta bez interwencji chirurgicznej, która skoryguje te nieprawidłowości. W przypadku, gdy czynnikiem wywołującym stan zapalny jest infekcja bakteryjna, warto spróbować zaaplikować pupilowi krople z antybiotykiem (np. Gentamincin 0,3% vet). W zależności od stężenia antybiotyku powinno się je zapuszczać kilka razy dziennie przez około dwa tygodnie, by zapobiec nawrotowi choroby (dawkę należy skonsultować z lekarzem weterynarii). Uwaga! Nawet w wypadku szybkiej poprawy należy doprowadzić kurację do końca – w przeciwnym razie u bakterii może się wykształcić lekoodporność. Leczenie można też wspomagać niesterydowymi lekami przeciwzapalnymi zmniejszającymi obrzęk spojówki (np. Naclof). By przyspieszyć powrót pupila do zdrowia i poprawić jego samopoczucie, warto szczególnie zadbać o higienę okolic oka. Można je przemywać gazikiem nasączonym płynem fizjologicznym, wywarem z herbaty lub kroplami ze świetlika. Z pewnością przyniesie to psu wyraźną ulgę.
. 454 107 437 120 119 155 236 364
czy psy mają rzęsy
